40 Yıl Sonra Yeniden!
Sivas ilköğretim okulu mezunları antalya, alanya’da yeniden bir araya geldiler.
Merhaba,
Merhaba tüm dostlara…
Harika bir buluşmanın ardındaki mahmurluğu yeni yeni atabildim.
Antalya belki de en neşeli ,en vefalı grubu ağırladı bağrında.Biz götürdük baharı Antalya’ya.Her birimiz Türkiye’nin değişik illerinden kucak dolusu hasretle oradaydık.
Kimler yoktu ki,en ilklerden en son mezunlara kadar.Bedenler hasarlı olsa da gözler 17’likti.
Dışarıdan bakan ,her toplanmış gruptaki muhabbeti,havada ucuşan anıları,farkında olmadan tutulan elleri,yüzlerdeki mutluluğu görebilirdi.Antalya güzel,denizin sessizliği güzel, şelalelerin gözlere hitabı güzel,dost cemali görmek en güzel. Bir önceki buluşmada olup buna gelemeyenlerin yerini yeniler almıştı.İlkler vardı cok heyecanlı,mutlu ,arayışlı.Tüm bunların arasında Şükriye arkadaşımızın kızı biraz rahatsızlandı,her an onun yanında olmak istesek te kalabalık etmemek adına gidemedik. Hepimizin duasına ihtiyacı var.Gönlümüz dualarımız onunla….
Havası değişti AKDENİZ’İN.Gökkuşağı actı paslanmış yüreklerde.Okul yıllarında tanışmadığımız,göz aşinalığı olan bir cok kişiyle dostluk köprüleri kuruldu. Adresler alınıp,davetler verildi(BEKLERİM)Eski şarkılar söylendi birer birer…
Hüzünle neş’e yanyanaydı..
Bir başka bahara buluşmak dileğiyle kucaklaşıldı…..
Severim toprak kokulu yağmurları,
Bir de yaz sıcağında esen rüzgarı,
Yağmurlar cocukluğumu, özgürce oynamayı
Islanma diye cağıran annemi hatırlatır.
Yaz sıcağında esen rüzgâr,
Omuzlarıma dökülen saclarımın arasından
Fısıltılar bırakan gencliğimi hatırlatır.
Dedim ya ,oldum olası severim,
YAĞMURU,RÜZGARI,BİR DE DOST MECLİSLERİNİ
NEŞE DEMİRCİ
