Gençler ve Kuşlar
Ayvalık’ta bir açık hava otelindeyim, resepsiyonda açıkta. Resepsiyonun köşesinde bir kırlangıç yuvası var; üç yavru, kafalar dışarıda, gagalar açık.
Anne ve baba gidip gelip yiyecek getiriyorlar ve ayrı zamanlarda geldikleri için birbirlerini görmüyorlar. Anne birinci yavruya yem veriyor, birazdan baba gelip ikinciye, anne tekrar geldiğinde üçüncüye, baba gelip birinciye…
İnanılır gibi değil, sırayı hiç şaşırmadılar: Adalet
Akşama doğru sudan çıktım,baktım yuvaya siyah bir kedi yaklaşmış.
O ufacık ana baba canhıraş bir şekilde dalıp, çıkıp kediyi uzağa kadar kovaladılar: Cesaret
Otel sahibi şunları anlattı:
Bahar başlarında göçten döndüklerinde yuvanın bulunduğu bölümün kapalı olduğunu görünce, resepsiyon görevlisinin kaldığı odaya girip çıkıp onu uyandırmışlar; sonra da resepsiyona uçup kepenkleri kaldırtmışlar: Akıl
Sabah su içmek için fıskiyenin üzerinde dolaşıp çığlıklar atıyorlardı, ta ki fıskiye açılana kadar: İletişim
Yuvalarını öyle bir yaparlar ki yıllarca dayanır: Kalite
Yazları sıcak ülkelere göç ederler: Yenilik
Onların yaptığı yuva, diğer kuşların saman çöplerini üst üste koyarak yaptığı dingildik yuvalara hiç benzemez. Benzer bir yuva yapabilen başka kuş yoktur: Farklılık
Hiç kırlangıçları bir yerde pineklerken hatırlıyor musunuz?
Devamlı uçarlar: Çalışkanlık
İnanılmaz hızlıdırlar, su zerresini havada yakalarlar: Hız
Binlerce mil uzaktan hep aynı yuvaya dönerler. Ömürlerinin sonuna kadar yuvalarına bağlıdırlar: Yurt sevgisi
Kırlangıçları hep çok sevdim.
Ahmet Şerif İzgören
Bu yazıyı okuduktan sonra şunları yazdım
Biz de kuşlar gibi bakıma muhtaç olarak doğarız.
Ana baba olarak bizler, çocuklarımızın gereksinimlerini bıkıp usanmadan yuvaya (eve) taşırız. O kadar zor koşullarda çalışan ana babalar vardır ki birbirleriyle yuvada çok az zaman geçirirler. Karı koca olarak birbirlerine zaman ayıramasalar, birbirlerini ihmal etseler bile çocukları arasında ayırım yapmadan adaletli davranırlar.
Yuvaları ve yavruları söz konusu olduğunda; karşılarındaki haksız kişi kurum güç ne olursa olsun canlarını dişine takar cesaretle savaşırlar.
Ana babaların çocukları için yapamayacakları fedakârlık yoktur. Kendileri için bazen kullanamadıkları akıllarını çocukları için sonuna kadar kullanmaya çaba gösterirler.
İş yerinde mobing uygulanıyor olsa da eve geldiklerinde çocuklarına hissettirmemeye özen gösterirler. Öyle bir iletişim dehası olurlar ki kas ağrılarına dayanamayıp feryat edecekleri zaman bile feryatlarını acıklı bir parçanın melodisine dönüştürürler.
Çocuklarının geleceği için akla hayale gelmeyen projeler yapar ve uygulamaya çalışırlar. Kıt kaynakların en fazla faydayı sağlamaya yönelik kullanımı konusunda bir yarışma düzenlense bu alanda kalite ödülü bile alabilirler.
Çocuklarının daha iyi tatil yapabilmesi için olanaklarını zorlar zamanın boşa geçmemesi için her türlü yenilikçi yaklaşımları uygularlar.
Eşlerden birinin çalışmadığı kamu görevlilerinin durumu çok farklıdır. Çocuklar söz konusu ise hiçbir fedakârlıktan kaçınılmaz ucu ucuna yetiştirmeye çalıştıkları dar bütçeleri ile harikalar yaratırlar. (Buna üniversite öğretim üyeliğim sırasında defalarca şahit oldum)
En yorgun anlarında bile çocuklarının isteğine boyun eğmeyen ebeveyne rastlamadım. En isteksiz hallerinde bile çocuğundan gelen isteğini yerine getirmek için en çalışkan insanlara taş çıkaran ebeveynler az değildir.
Bu istekler o kadar artar ki; yürüme, koşma hızı değil uçma hızında hareket etmeleri gerektiği zamanlar olur ama onlar gık bile demezler.
Nereye gitseler de onlar için en güvenli, en ışıklı, en sıcak olan yer çocukları ile yaşadıkları yuvalarıdır. Yurt sevgisine eş değer bir sevgi beslerler yuvalarına karşı.
Ahmet Şerif İzgören “Kırlangıçları” anlatmıştı. Ben de “Gençlik Haftası”nda ana babaları anlattım. Gençlerin, kırlangıçlardan ibret alarak ana babalarının yaşantısından gereken dersi alacaklarına inanıyorum.
