Çocuk Mutluluğun Şifresi ve Yaşama Sevincidir
Sevgili Anne Babalar,
Görüşmelerim sırasında özellikle babalardan şu cümleyi sık duyuyorum; “Biz pedagog desteği ile büyümedik, Bizim zamanımızda PEDAGOG mu vardı? Biz de bir sorun çıkmadı”.
Geçmişte pedagog, psikolog kavramları pek bilinmiyordu. Çünkü pedagog desteğine pek ihtiyaç duyulmuyordu. Peki ama neden eskiden pedagog danışmanlığına bu kadar ihtiyaç yoktu da şimdi var?
Geçmişteki çocuklar çocukluğunu yaşayabiliyordu. Bir an kendi çocukluğumuzu düşündüğümüzde; Okul saatlerinin yarım gün olduğunu, okuldan sonra güvenli sokaklarda saatlerce doya doya oynadığımızı, yaz akşamları geç saatlere kadar arkadaşlarımızla zaman geçirdiğimizi, bilgisayar, bilgisayar oyunlarının, internet ve cep telefonlarının hayatımızda olmadığını, akademik başarının ailelerimiz tarafından bu kadar önemsenmediğini, ana babalarımızın bize daha fazla zaman ayırabildiğini hatırlarız. Geçmişteki sosyo-ekonomik şartlar çok değişti. Bunun bedelini ne yazık ki çocuklarımız ve dolaylı olarak da biz ödüyoruz.
Günümüzde çocukların çoğu sabahtan neredeyse akşama kadar okulda ve dört duvar arasında yaşamak zorunda kalmaktadır. Okul dönüşü ise ya dershanede ya da evde ödev yapmak, uyku saatine kadar tam mesai ders çalışmakla yükümlüdürler. Hafta sonları da dershaneye giden çocukların neredeyse arkadaşlarına ayıracakları zaman yoktur. Çocuklar okulda öğretmen, evde ebeveynler tarafından hep kontrol altında ve arkadaşlarıyla özgürce oynama fırsatı bulamamaktadırlar. O şansı olanlar ise anne babası tarafından sokaklar güvenli olmadığı için gönderilememektedirler. Bazı çocuklar ise arkadaş edinme sıkıntısı çekmektedirler. Çünkü arkadaş edinecekleri komşuluk ortamı mevcut değildir. Günümüzün ekonomik şartlarından dolayı çalışan anne sayısı da az değildir. Bu nedenle çocuklara bakıcılar veya akrabalar bakmak zorunda kalmaktadırlar. Bu sıkıntılar içinde çocukların gelişimlerinin ve psikolojilerinin olumsuz etkilenmemesi mümkün değildir.
Bu durumda “çocukların çocuk olma hakları ve özgürlükleri ellerinden alındı” denilebilir. Çocuklarımıza gelecekte iyi bir meslek sahibi olmaya programladığımız robotlar gibi davranmanın ne kadar yanlış olduğunu söylemeye gerek yoktur. ” Üniversiteyi kazanıncaya kadar sadece; ders çalış, iyi not al, oyun oynama” demek ne kadar doğrudur? Tartışılabilir. Ama bilinen o ki; çocukların çocukluğunu yaşamalarını erteleyemeyiz. Onların sosyal-duygusal ihtiyaçlarının karşılanması en az akademik performansları kadar önemlidir
“Bizim zamanımızda pedagog, psikolog mu vardı, Ne gereği var pedagog danışmanlığına?” demenin ne kadar doğru ya da ne kadar yanlış olduğuna siz karar verin.
Pedagog; çocuğunuzun -yukarıda sayılan olumsuzluklara rağmen- sağlayabildiğiniz olanaklardan en üst düzeyde faydalanması için size destek olacaktır. Çocuğunuzla ilgili vereceğiniz kararların onun çocukluğunu yaşamasını engellemesini önlemeniz mümkün olacaktır. “Mutlu aile ve mutlu çocuk ancak yaşama sevinci ile gerçekleşir.”
Çocuğunuzun çocukluğunu dolu dolu yaşaması dileğiyle,
